ankara (şehir)

nedendir bilmem, hiç sevmiyorum bu şehri ben. çok gri ve kasvetli geliyor. edit: sevgili ankaralılar, düşün yakamdan artık. babanıza sövmedik ya, sevmiyoruz sadece aaaa zorla mı?

başkent olmasa gelişmeyi en son hak edecek şehir

harbiden çok soğuk ve renksiz amk şehri.

kendini zorla sevdiren şehir. kişi istediği kadar sevmediğini, özlemediğini söylesin. yalan.

Adam gibi alkolsüz bir lokantası yoktur.En baba dedikleri yere istanbul'da 80 lira karşılığında 6 kişi doyabiliyorsunuz orada ise bu maaliyet 300 lira !Höh amk ne yaptın sen 300 liraya istanbul'da kaşıbeyaz'da yenir ahahahahah.

(bkz: başkent istanbul)

defansa gelen ateist neden buraya yazmadın kardeşim neden :(

o kadar ilginç bir şehir ki çok seviyorum burayı burda ankara havasından gına geliyo ama okula gidince özlüyorum soğuğu ayrı bi olay kışın o yorgana sarılması muazzam olay denizi olsa çekilmez belki de ankara herşeyi içinde barındırıyo çinçinin belası çayyolunun şatafatı bahçelinin canlılığı gecesi çok seviyorum lan bu şehri

6 sene yasadim ama gram alisamadim Ankara'ya. Okul hayatin boyunca her geri dönüşte mutlu olurdum ama mezun oldum ve kesin dönüşü yaptim memlekete 1 ay once. O yolculuk baya koydu bana keşke bitmeseydi AMK dedim. Her ne kadar sevemedim alisamadim desem de bi miktar sevdirmis kendini siktigimin Ankara'sı.

hayata gözlerimi açtığım ama aynı zamanda canımdan bir parçanın hayata gözlerini yumduğu şehir olarak sevmekle nefret etmek arasında kaldığım ve daha çok nefret ettiğim, ne zaman gidecek olsam ayaklarımın geri geri gittiği, acılarımı, çaresizliğimi, yalnızlığımı, yaralarımı hatırlatan şehir. bana bir ''can'' borçlusun ankara! sen benim acılarımın başkentisin!

şu an yağmura teslim olmaya çalışan şehir, bestekar sokaktan bildiriyorum. ara ara yağsa da tatlı bir huzur bırakıveriyor insana inanın. havanın soğuk olması sikimde dahi değil, şimdi "şemsiyeci abiden" beşliraya şemsiye alıp kuğuluda bira içeceğim.

denizin amk zaten yüzme bilmiyorum, okul ayağına buraya mi atsam lan kendimi çok merak ediyorum amk.

güzel bir yılmaz erdoğan şiiri. https://www.youtube.com/watch?v=YoBNHZ8AiDg

(bkz: grinin elli tonu)

öyle bir ayazı var ki ne erzurum da gördüm böylesini ne de eskişehir de. elleri parçalar.

bayır aşağı saldım kendimi kızılaya geldim yine , şehrin bugı bu bayır aşağı gidip kızılaya çıkmayan bi yer yok

yaklaşık 4 saat sonra varmış olacağım şehir. hiç özlemedim. (bkz: ya şehir önemli değil de içinde insanlar var)

rabbim günahını flood yaptıranlara yazsın ama, mreus11 kardeşimizle beraber bu sabah namazını hacıbaryamda eda edeceğiz bekleriz.

bugün günlerden cuma olması ve havanın azcık düzelmesi nedeniyle galiba merkezi yerleri aşırı kalabalık olan şehir babuşlar. çok fazla insanla çarpıştım bugün ve çok fazla sıra beklemek durumunda kaldım. hem güzel oluyor hem kötü. garip bir yer bu ankara babuşlar.

karın en çok yakıştığı, gri şehir

ulan bura istanbuldan daha itici.ama zevk almaya bakıyorum

afedersiniz ama sokayim boyle memlekete. bi taraf bina bi tataf col gibi agac magac bir sey yok.

mega köy. burdaki insanlar her gece atatürke burayı başkent yaptığı için dua etmeli yoksa bayburt esprileri yerine daha kötüleri ankara için yapılırdı.

20 senedir ankara da yaşıyorum. hala ankara'nın yalancı güneşine kanıyorum. yada herkes gibi ayazından şikayet edip ama sebepsiz şekilde sevdiğim şehir. her şehir dışına çıkıp tekrar döndüğüm de o nalet olası kapılarını bile özlüyorum lan :)

ayrı kalınca özlenilen şehir.

amın kara :(((((((( tüm çocukluğum bu lafla geçti amk

üniversitedeyken sık sık delilenirdim "lan ben burda napıyorum?!..." diye. bugün "varsın ölümüm burda olsun" diyorum. hani aşık olmuyorsun ama sevmekten de vazgeçemiyorsun. değişik bi şehir. şu sıralar bahtsız bi şehir.

aşık olduğum tek şehir.

sürekli korku içerisinde yaşatmasına rağmen gözümdeki yeri değişmeyen şehir, dünyanın en güzel şehri.

bitki örtüsü travesti kartviziti olan şehir.

3 ay gibi kısa bir süre yaşama fırsatım oldu. ama çok özledim

ayazını siktiğimin şehri.

şu dünyada ölesiye özlediğim tek oluşum. ayazını ayrı, geniş caddelerini ayrı, saçma sapan insanlarını ayrı seviyorum be.

bayılıyorum buraya. dibine kadar ankaralı olsam da,ankaranın bağlarına bir antipatim yok değil. onun dışında düzenini, güzelim sokaklarını, donduran soğuğunu bile seviyorum bu şehrin

hanzo ve fakir semtime pazar günü veda ediyorum. bir yılım çok samimiydi ama sikseler uzun vadede gelmem bir daha ankara'ya. süvari merkez iftardan sonra dondurma yalıyor herkes.

büyük şehir. seviyorum burayı. ama eski tadı yok. kapitalizm burayı da olumsuz etkilemiş.

ya oku ya aşık ol diye bilinen şehir. amma ve lakin ki öyle değildir.

dünyadaki en güzel şehir.

odtü den mezun olduğum gün benim için bir değeri kalmayan şehir

dünyanın en güzel şehri hissettirir. özlettirir. ama aşık olmak zor dediler, bi o fırsatı bulamamıştım. bu sene yine geleceğim, şarkılar var falımda hepsi sana ankara. anıtkabir orada, daha ne olsun.

behzat ç. dizisinin etkisi ile ülkemin insanın daha fazla sevdiği betonarme kentimiz

gri rengi ile bütünleştiren şehirdir. yaşandıkça özlenir. adına şarkılar yazılmıştır epeyce ve her anlamda. başkentimizdir öyle de kalacaktır.

eskiden üniversiteyi orada kazanıp okuma isteğim vardı ama şimdi korkuyoruz.

hep ankarada okuma hayalim vardı bir seneliğine de olsa bunu gerçekleştirmek beni mutlu etti üstüne üstlük bir de yaşadığımız şehirlerden biri oldu.

bütün yeni samimi olduğum insanları sınırları içinde toplamış canım ankara ama ayıp.

bok gibi şehir.sadece gri

çok çok seviyorum bu şehri. ve süper bir vega şarkısı. " ah yağmur dönerken kara şarkılar var falımda hepsi sana bu gece ankara ah yağmur dönerken kara yine yol var falımda ister özle, yok istersen hiç hatırlama sokaklar dolusu şekerli kar kokusu tunalı'da gezinirken bizde bir kahvaltının tutkusu "

severim ben ankaray'ı. severim çünkü bu dünyada sevdiğim,imkansız aşk beslediğim insan orada.onun geçtiği her sokağı seviyorum ankara'da. geçen geçmiş sincan sokaklarından ''berbat yer'' dedi. ben sincanı bile sevdim sırf o orada nefes alıp verdi diye.seğmenler parkını çok sever mesela. ''orası nefes alabildiğim tek yer'' der. bu yüzden ben de çok severim seğmenleri.ağaçların gövdelerine sarılırım belki derim belki o da sarılmıştır ağaçlara. hep okumak istedim ankarada. çünkü o orada okuyor. sırf ona daha yakın olsun diye eskişehir'de okuyorum ben. ama nafile bunların hepsi. çıkmaz bir aşk benimkisi. sonunu bile bile uçuruma yürümek gibi. onu her gördüğümde gözlerim yeni doğmuş bir bebeğin dünyayı ilk defa gördüğü gibi görüyor,vücudum kışın erzurumun bütün soğunu ısıtacak kadar ısı salgılıyor. ama ona bir adım daha yaklaşamıyorum. o benim sırtım aslında hep yakınız ama o bana dünyanın en uzak şeyi. neyse madem konu ankara ; haluk levent- ankara.

"indi bahar ankara'nın taze yamaçlarına.. her gören ağladı kalbini bağladı dalgalı saçlarına. boş yere ağlama, kalbini bağlama ankara kızlarına."

gezdiğim, gördüğüm şehirler arasında açık ara en güzeli bu şehir. belki buralı olduğumdan bana öyle geliyordur.